⭕️ از #طرح_ایران برای حل مسئله فلسطین چه می‌دانید؟

1️⃣هیچ طرحی در مورد فلسطین بدون نظر یا مخالفت صاحبان اصلی آن، یعنی فلسطینیان، قابل اجرا نیست.

2️⃣امروز #دموکراسی و مراجعه به آرای عمومی مورد تایید همه دنیاست. برای انتخاب حکومت #فلسطین باید به آرای مردم فلسطین مراجعه کرد و #رفراندوم برگزار کرد.

3️⃣هر فلسطینی – چه مسلمان، چه مسیحی یا یهودی، و چه کسانی که در خارج از فلسطین در تبعید هستند – باید حق رأی داشته باشد و آنها باید تعیین کنند که چه نوع نظامی باید در فلسطین حاکم باشد.

4️⃣مبارزه سیاسی، نظامی و فرهنگی فلسطینیان باید ادامه یابد تا غاصبان فلسطین تسلیم رأی ملت فلسطین شوند.

5️⃣بعضی‌ها می‌گویند «رژیم صهیونیستی با [همه‌پرسی] موافقت نخواهد کرد.» بله، ما می‌دانیم.

گاهی ممکن است دولتی چیزی را دوست نداشته باشد، اما آن چیز به او تحمیل می‌شود. اگر هسته‌های مقاومت به مبارزه خود ادامه دهند، این اتفاق خواهد افتاد.

 

 

متأسفانه این طرح رهبر انقلاب بازتاب چندانی در بین جبهه جهانی مقاومت ندارد؛ باید به همت هم این طرح را به همه برسانیم…
#PalestinianReferendum

⭕️ همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین

🔰 متاسفانه فضا رو که دنبال کنی، متوجه میشی که نه تنها در بین غیرایرانی‌ها، بلکه حتی در میان خود ایرانی‌ها هم افراد بسیار زیادی هستن که اصلاً از این ایده اطلاعی ندارن یا نهایت فقط اسمش رو شنیدن! (طرحی که از طرف ایران بعنوان راه حل پیشنهادی حل مسئله فلسطین در سازمان ملل هم ثبت شده)

🔻 بیاین تا هم خودمون طرح رو بخونیم، هم بقیه رو دعوت کنیم که طرح رو بخونن و درباره‌ش حرف بزنیم.

🔗 لینک متن کامل طرح در سایت رسمی شورای امنیت سازمان ملل (به زبان‌های انگلیسی، عربی، فرانسوی، روسی، اسپانیایی و چینی):

https://docs.un.org/en/S/2019/862

لینک متن کامل طرح در سایت رهبر انقلاب:

https://english.khamenei.ir/news/7370/Iran-s-proposal-a-Referendum-for-all-Palestinians-on-the-land

 

⭕️ ایران، کاروان صمود و طرح صلح(!) ترامپ

✍️ بیایید یکبار با هم اتفاقات و محتواهای خبری 3-4روز اخیر را مرور کنیم.

▪️ کاروان صمود که متشکل از شخصیت‌های مختلف و اقشار مختلف مردم از 44کشور جهان با حدود 70 کشت و قایق از ماه قبل با هدف «پایان محاصره غزه و شکست نسل‌کشی فلسطینی‌ها با سلاح قحطی» در حال حرکت بود و افکار عمومی جهان خبرهای آن را دنبال می‌کرد، اعلام کرد 3روز دیگر تا رسیدن به غزه فاصله دارد.

▫️همزمان رئیس‌جمهور شومن آمریکا پس از دیدار با نتانیابو، از طرحی 20 ماده‌ای با عنوان «توافق برای پایان جنگ غزه» رونمایی کرد که با شعار تبلیغاتی «صلح با اعمال قدرت» برای پذیرش آن توسط حماس ضرب‌العجل 3روزه قرار داد و همزمان به صورت پرفشار در رسانه‌های جهان خصوصاً رسانه‌های غربی پوشش داده و تبلیغ شد.

❌ در این توافق، اهداف آمریکا و رژیم صهیونیستی از جنگ و جنایت علیه فلسطینیان که در رویارویی میدانی با مردم غزه و مقاومت فلسطین به آن دست نیافته بود، با پوشش دلسوزی برای مردم و پیشنهاد برای صلح به عنوان امتیاز به طرف فلسطینی فروخته شده و علاوه بر نادیده گرفتن حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین توسط خودشان، افرادی مثل تونی‌بلر جنایت‌کار و خودش را بعنوان مسئول تعیین حاکمیت در غزه معرفی کرده و عملاً فلسطین را دفع کرده اند.

🔻 همزمان کشورهای ریاکاری که پیش از طوفان الاقصی بصورت آشکار یا پنهان با رژیم در ارتباط بوده و عادی سازی رژیم صهیونیستی را دنبال می‌کردند اما با جنایت‌های غیرقابل پوشش رژیم در غزه و تحت فشار افکار عمومی مردم خود و جهان قرار گرفتند، برای ترمیم نقاب ظاهری خود و خلاص شدن از این فشارها و پایان دادن به مقاومت حماس، در ظاهری انسان‌دوستانه، به حمایت گسترده از #طرح_ترامپ پرداخته و بیانیه تشکر از ترامپ صادر کردند! (ببینید بیانیه کشورهای اسلامی مثل ترکیه و عربستان و کشورهای اروپایی و … را)

📌 این طرح به حدی افتضاح نوشته شده که مطمئن باشند طرف فلسطینی آن را نخواهد پذیرفت و بیش از اینکه در تلاش برای رسیدن به هدف ظاهری پایان جنگ باشد، همانطور که بسیاری از شخصیت‌های منطقه و جهان به آن اشاره کردند، هدف آن مقصر جلوه دادن حماس و ایران بعنوان تنها مخالفان آن (و با تبلیغ رسانه‌ای تنها مخالفان صلح در غزه) و خرید اعتبار رسانه‌ای و مجوز حمله وحشیانه‌تر و پایان کامل ماجرای فلسطین و غزه است!

📌 هدف آنها از این اجماع سازی و حتی موافقت نتانیابو از این طرح، القای این است که همه با پایان جنگ و جلوگیری از کشتار موافقند، جز ایران و حماس! پس باید با حمله گسترده این دو مانع صلح را از میان برداریم!!!

🔰 در این شرایط، ما باید با همه توان #طرح_ایران که کاملاً منطبق بر قوانین موجود بین‌المللی و اصول فطری انسانی بنا شده را به گوش همه مردم جهان برسانیم و این دروغ و فشار رسانه‌ای بر ایران و مقاومت را بشکنیم.

👈 #طرح_ایران با همه‌پرسی از همه مردم فلسطین و حل ریشه‌ای مسئله، در مقابل #طرح_ترامپ با استفاده از قدرت و سرکوب مردم فلسطین برای تسلیم شدن و پذیرش اشغالگری رژیم صهیونیستی و پاک کردن صورت مسئله

🔻 هشتگ‌های مهم برای این حرکت:

#PalestinianReferendum

#IRplanVsUSplan

#TrumpPlan

Iran’s proposal: a Referendum for all Palestinians on the land of Palestine

In meeting with different groups of people on February 5, 2020, the Leader of the Islamic Revolution referred to the efforts of the Arrogant Powers for advancing the so-called Deal of the Century, but he specified the solution as being brave resistance. He stated, “I believe that the Palestinian armed organizations will stand and continue the resistance.” He also stated that the fundamental remedy for the question of Palestine is the Islamic Republic of Iran’s fundamental, previously announced, registered solution, which was presented to international organizations. This is a referendum to be held among the original Palestinians. On this occasion, the website of KHAMENEI.IR is publishing the full text of “The plan for holding a national referendum in the land of Palestine,” which was recently registered in the United Nations by the representative of the Islamic Republic of Iran.

The plan for holding a national referendum in the territory of Palestine

 

In the name of God, the Most Compassionate, the Most Merciful

No. 112284

01 November 2019

Your Excellency,

It is a source of grave concern that after more than seven decades, the question of Palestine is still unresolved and the international community has failed to settle this chronic complicated crisis. I attach hereby, for your kind attention, the text of a plan, received from the Secretariat of the International Conference on Palestine, concerning a National Referendum in the Territory of Palestine.

I should be grateful if you would have the present letter and its annexe circulated as a document of the Security Council.

Please accept, Your Excellency, the assurances of my highest consideration.

 

Majid Takht Ravanchi

Ambassador

Permanent Representative

HE Mr. Antonio Guterres

Secretary- General

United Nations, New York

 

CC: HE. Ms. Karen Pierce

President of the Security Council

United Nations, New York

 

Introduction:

For more than seven decades, the question of Palestine has been the world’s oldest and the most complicated crisis. As a result of the continued expansionist policies as well as the illegal and inhumane practices of the Zionist regime, the oppressed people of Palestine has been deprived from its inalienable and imprescriptible rights and their living conditions have deteriorated on a daily basis. Such policies and practices, which are in violation of the purposes and principles of the United Nations Charter and rules of international law, particularly international humanitarian law and human rights, have been systematically intensified due to the failure of the international community in taking serious practical measures to resolve the question of Palestine.

To realize their fundamental rights, particularly the right to self-determination as well as self-defense against occupation and illegal expropriation of their territory, the people of Palestine have resisted and made praiseworthy efforts thus far. Nevertheless, due to the lack of any comprehensive and practical initiative or plan corresponding with the historical facts and historical roots of the question of Palestine, it has remained unresolved.

Given the destructive consequences of the continued occupation of the territory of Palestine, the displacement of the people of this territory and the current intricate situation of the oppressed people of Palestine, as well as the threats emanating from this situation against regional and international peace and security, and taking into account the historical facts and being aware of the ineffectiveness of the initiatives proposed for resolving the question of Palestine, the Islamic Republic of Iran is of the belief that the only possible solution is to hold a national referendum with the participation of all Palestinian people including Muslims, Christians and Jews and their descendants; and accordingly, presents its initiative entitled “National Referendum in Palestine” to the United Nations.

It is essential that the said referendum be held by observing the principled criteria in line with historical realities and in conformity with the democratic principles and the fundamental and imprescriptible rights enshrined in the Universal Declaration of Human Rights, the International Covenant on Civil and Political Rights as well as the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights and the observance of international standards on elections; Therefore, such referendum could constitute a solid basis for the settlement of the question of Palestine.

Title of the Plan:

National Referendum in the territory of Palestine

 

The objective of the Plan:

The objective of the plan for a “National Referendum in the Territory of Palestine” is to provide the grounds for the people of Palestine to exercise their right to self-determination.

 

Legal Basis of the Plan:

Following the illegal acts of Britain during the trusteeship period, in 1948 the Zionist regime was recognized by the United States and later by other countries such as the former Soviet Union, whereas the people of the territory of Palestine were never consulted about their fate. In fact, the Zionist regime was established without allowing the native population of the territory of Palestine to exercise their right to self-determination.

The measures that led to the formation of the Zionist regime were contrary to international law at the time. According to Article 22 of the Covenant of the League of Nations, Britain had no sovereignty over Palestine and should have allowed the exercise of the right to self-determination, namely holding a free referendum with the participation of all inhabitants of Palestine. Even after the establishment of the United Nations, whereas the Charter of the United Nations had included completely specific rules regarding territories like Palestine (Chapter XI – Articles 73-74), these regulations were not taken into account. Even resolution A/RES/181(II) A of the United Nations General Assembly in November 1947 on the partition plan for Palestine also was not implemented because the Palestinian Arabs were against it. Therefore, at the time of the formation of the Zionist regime, the right to self-determination of the people of Palestine was completely disregarded.

Furthermore, during the negotiations at the United Nations General Assembly in 1948, the representative of the Government of Iran, along with the representatives of some Arab countries, objected to the partition of Palestine and considered it as a ground for war and conflict.

In fact, so far the right to self-determination of the people of Palestine has neither been exercised at the time of the declaration of the formation of the Zionist regime in the occupied territories of Palestine nor afterwards. According to Article 1 common to the International Covenant on Civil and Political Rights and the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, all peoples have the right to determine their political status. Similarly, in accordance with Articles 1 and 3 of the United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples, indigenous peoples have the right to the full enjoyment of all human rights including the right to self-determination.

The International Court of Justice, in its advisory opinion of 9 July 2004 on the “Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory”, evidently emphasizes the need for the observance of the right to self-determination of the people of Palestine and affirms the obligations of the Zionist regime to respect and observe it. Moreover, the necessity of exercising the right to self-determination by the indigenous people of a territory has been clarified fully in the International Court of Justice’s Advisory Opinion of 25 February 2019 on “the legal consequences of the separation of the Chagos Archipelago from Mauritius by UK”. According to this advisory opinion, a country that assumes the trusteeship of a non-self-governing territory cannot, at its own discretion and without observing the right of people to self-determination, detach a territory. As mentioned in this advisory opinion, any detachment that occurred without the consent of the indigenous people is null and void and other countries should avoid such acts.

Moreover, the right to self-determination is among the most fundamental principles recognized under international law that has been noted in Article 1(2) of the Charter of the United Nations and the Declaration on Principles of International Law concerning Friendly Relations and Cooperation among States in accordance with the Charter of the United Nations Notwithstanding this fact, the right of the Palestinians to self-determination has constantly been violated, both at the time of the declaration of the formation of the Zionist regime in the Occupied Territory of Palestine and afterwards.

In other words, the right to self-determination, as a fundamental and undeniable right in international human rights system and as an erga omnes norm in public international law, has been recognized in many international instruments. Given the nature of this right as an erga omnes rule, all states are obliged to observe the commitments arising therefrom and to provide the conducive ground for its realization.

Likewise, noting resolution A/RES/194 (III) of 1948 of the United Nations General Assembly On the right of the Palestinian refugees to return to their homeland, this Plan includes all genuine Palestinians. Accordingly, holding a fair and inclusive referendum is the most basic mechanism for nations to achieve their right to self-determination.

Implementation Phases of the Plan:

The implementation of this Plan includes four main phases:

  1. Enforcing the right of Palestinian refugees to return to their historical homeland.
  2. Holding a national referendum among the people of Palestine, including the followers of all religions, who inhabited in Palestine before the issuance of the Balfour Declaration, for the self-determination and determination of the political system.
  3. Establishing the political system determined by the majority of the people of Palestine.
  4. Deciding on the status of the non-indigenous residents of Palestine by the political system elected by the majority.

 

Implementation Mechanisms:

  1. All people of Palestine including Muslims, Christians and Jews will have the right to participate in the referendum.
  2.  Representatives of the people of Palestine from among the Muslim, Christian and Jewish will assume the primary and managerial role in all planning and implementation phases of the Plan.
  3.  With a view to facilitate the participation of all Palestinians, particularly the Palestinian refugees in this referendum, the global project for comprehensive identification, census and identity registration of all Palestinian citizens in Palestine and other countries will be implemented. An international authority with the participation of the representatives of the people of Palestine will be mandated to implement this project.
  4.  An international committee will be formed under the auspices and with the assistance of the United Nations and participation of the representatives of the people of Palestine to implement the above-mentioned plan and to focus on the main issues of Palestine inter alia historical, sovereignty and territorial issues related to Palestine and the Al-Quds Al- Sharif.
  5.  For furtherance of and to support the implementation of this Plan, an international fund, with the contribution of the international community and under the authority of the above-mentioned Committee, will be established.

 

 

 

«طرح برگزاری همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین»

نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد

بسم الله الرّحمن الرّحیم

شماره: ۱۱۲۲۸۴

تاریخ: ۱ نوامبر ۲۰۱۹

عالی‌جناب

مایه‌ی نگرانی عمیق است که پس از هفت دهه، مسئله‌ی فلسطین همچنان لاینحل باقی‌مانده و جامعه‌ی بین‌المللی در حل‌و‌فصل این بحران پیچیده و قدیمی ناکام بوده است. بدین وسیله، جهت توجه آن جناب، متن طرحی که از سوی دبیرخانه‌ی کنفرانس بین‌المللی فلسطین در خصوص همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین ارسال شده، پیوست به این نامه می‌گردد.

موجب امتنان است، این نامه و پیوست آن را به‌عنوان سندی در اختیار اعضای شورای امنیت قرار دهید. عالی‌جناب، لطفاً احترامات فائقه‌ی اینجانب را پذیرا باشید.

مجید تخت‌روانچی

سفیر، نماینده‌ی دائم

گیرنده:

جناب آقای آنتونیو گوترش

دبیرکل سازمان ملل، نیویورک

رونوشت:

خانم کارن پیئرس

رئیس شورای امنیت سازمان ملل، نیویورک

___________

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

طرح برگزاری همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین

مقدمه

مسئله‌ی فلسطین قدیمی‌ترین و پیچیده‌ترین بحران جهانی در مدت بیش از هفت دهه‌ی گذشته است. در نتیجه استمرار سیاست‌های توسعه‌طلبانه و همچنین اقدامات غیرقانونی و غیرانسانی رژیم‌صهیونیستی، مردم مظلوم فلسطین از حقوق مسلم و لاینفک خویش محروم بوده و شرایط زندگی آنان روزبه‌روز رو به وخامت گذاشته است. این سیاست‌ها و اقدامات که ناقض اهداف و اصول منشور ملل متحد و قوانین حقوق بین‌الملل به‌ویژه حقوق بین‌الملل بشردوستانه و حقوق‌بشر است، به‌دلیل ناکامی جامعه‌ی بین‌المللی در اتخاذ اقدامات عملی جدی برای حل مسئله‌ی فلسطین، روند فزاینده‌ی نظام‌مندی داشته است.

مردم فلسطین در راستای احقاق حقوق اساسی خود به‌ویژه حق تعیین سرنوشت و دفاع مشروع در مقابل اشغال‌گری و غصب غیرقانونی سرزمین خود، مقاومت کرده و در ابعاد مختلف، تلاش‌های شایان توجه و ارزشمندی داشته‌اند. با این حال، به‌دلیل عدم وجود یک ابتکار جامع و عملی با طرحی متناسب با واقعیت‌ها و ریشه‌های تاریخی، مسئله‌ی فلسطین لاینحل باقی‌مانده است.

با توجه به پیامدهای مخرب استمرار اشغال سرزمین فلسطین و آوارگی مردم این سرزمین و وضعیت بغرنج کنونی برای مردم مظلوم فلسطین و تهدیدات ناشی از این وضعیت برای صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی و با عنایت به واقعیت‌های تاریخی و گاهی از عدم کارایی طرح‌های مطرح‌شده برای حل مسئله‌ی فلسطین، جمهوری اسلامی ایران بر این باور است که تنها راه‌حل ممکن، برگزاری همه‌پرسی ملی با مشارکت تمامی فلسطینیان اعم از مسلمانان، مسیحیان و یهودیان و فرزندان آنان است و برهمین اساس طرح خود را تحت عنوان «همه‌پرسی ملی در فلسطین» به سازمان ملل متحد ارائه می‌دهد.

ضروری است که همه‌پرسی یادشده با رعایت معیارهای اصولی منطبق با واقعیت‌های تاریخی و منطبق با اصول مردم‌سالارانه و حقوق اساسی و خدشه ناپذیر مصرح در اعلامیه‌ی جهانی حقوق‌بشر، میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و نیز میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و رعایت استانداردهای بین‌المللی درخصوص انتخابات برگزار شود.

براین اساس، چنین همه‌پرسی‌ای می‌تواند مبنایی مستحکم برای حل مسئله‌ی فلسطین باشد.

عنوان طرح

همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین

هدف طرح

هدف طرح «همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین» فراهم آوردن زمینه‌هایی برای مردم فلسطین جهت اعمال حق تعیین سرنوشت است.

مبنای حقوقی طرح

به‌دنبال اقدامات غیرقانونی بریتانیا در دوره‌ی قیمومیت، رژیم‌صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ در حالی مورد شناسایی ایالات متحده آمریکا و سپس کشورهایی همچون شوروی سابق قرار گرفت که هیچ‌گاه نظر مردم سرزمین فلسطین درباره‌ی سرنوشت خود خواسته نشد. درواقع، رژیم‌صهیونیستی در حالی شکل گرفت که مردم بومی سرزمین فلسطین، حق تعیین سرنوشت خود را اعمال نکرده بودند.

اقداماتی که منجر به تشکیل رژیم‌صهیونیستی گردید، برخلاف مقررات حقوق بین‌الملل در همان زمان بود. براساس ماده‌ی ۲۲ میثاق جامعه ملل، بریتانیا از حاکمیتی بر فلسطین برخوردار نبود و باید حق تعیین سرنوشت را در آن منطقه اجرا می‌کرد که به معنای برگزاری انتخاباتی آزاد و با مشارکت تمامی ساکنان فلسطین بود. حتی پس از تشکیل سازمان ملل متحد، در حالی‌که منشور ملل متحد (فصل یازدهم، مواد ۷۳-۷۴) از قواعد کاملاً مشخصی برای سرزمین‌هایی مانند فلسطین برخوردار بود، این قوانین مورد توجه قرار نگرفت. حتى قطعنامه‌ی اول ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل در نوامبر ۱۹۴۷ نیز درخصوص برنامه‌ی تقسیم‌بندی فلسطین اجرایی نشد، زیرا اعراب فلسطین با آن مخالف بودند. به این ترتیب، در زمان تشکیل رژیم‌صهیونیستی، حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین کاملاً نادیده گرفته شد.

همچنین در مذاکرات مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۴۸، نماینده‌ی دولت ایران در کنار تعدادی از نمایندگان کشورهای عربی، با دو تکه شدن فلسطین مخالفت کرده و آن را زمینه‌ای برای جنگ و منازعه بیان داشت.

درواقع حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین نه در زمان اعلام موجودیت رژیم‌صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین و نه بعد از آن، تاکنون اجرا نشده است. بر اساس ماده‌ی ۱ مشترک میثاق حقوق مدنی و سیاسی و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، همه‌ی مردم حق دارند سرنوشت سیاسی خود را تعیین نمایند. همچنین براساس مواد ۱ و ۳ اعلامیه‌ی ملل متحد در مورد حق تعیین سرنوشت مردم بومی، مردم بومی یک سرزمین حق برخورداری کامل از این حق را دارا هستند.

دیوان بین‌المللی دادگستری در نظر مشورتی ۹ ژوئیه‌ی ۲۰۰۴ خود درخصوص «پیامدهای حقوقی ساخت دیوار در سرزمین فلسطین اشغالی» به صراحت بر لزوم رعایت حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین تأکید نموده و بر تعهدات رژیم‌صهیونیستی برای احترام و رعایت آن تصریح می‌کند. همچنین لزوم اجرای حق تعیین سرنوشت توسط مردم بومی یک سرزمین در نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری مورخ ۲۵ فوریه‌ی ۲۰۱۹ در پرونده‌ی «جداسازی مجمع‌الجزایر چاگوس از موریس توسط بریتانیا» نیز به‌خوبی متجلی شده است. براساس این نظر مشورتی، کشوری که قیمومیت یک منطقه‌ی غیرخودمختار را برعهده دارد، نمی‌تواند به اختیار خود و بدون رعایت حق تعیین سرنوشت مردم، اقدام به جداسازی یک سرزمین نماید. همچنان که در این نظر بیان می‌شود، جداسازی که بدون‌ نظر مردم بومی تحقق یافته باشد، باطل و بلااثر است و کشورهای دیگر نیز باید از چنین امری خودداری نمایند.

علاوه‌بر این، اصل تعیین سرنوشت از جمله اساسی‌ترین اصول شناخته شده در حقوق بین‌الملل است که در ماده‌ی ۲ منشور ملل متحد و اعلامیه‌ی مجمع عمومی ملل متحد درخصوص اصول حقوق بین‌الملل در زمینه‌ی روابط دوستانه و همکاری میان کشورها مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که درواقع حق فلسطینیان برای تعیین سرنوشت در زمان اعلام موجودیت رژیم‌صهیونیستی در سرزمین اشغالی فلسطین و هم پس از آن به‌طور مستمر در حال نقض شدن است.

به‌عبارت دیگر، حق تعیین سرنوشت به‌عنوان یک حق بنیادین و غیرقابل انکار در نظام بین‌المللی حقوق‌بشر و به‌عنوان قاعده‌ی عام‌الشمول در حقوق بین‌الملل عمومی، در بسیاری از اسناد بین‌المللی به‌رسمیت شناخته شده است. با عنایت به ماهیت این حق به‌عنوان قاعده‌ی عام‌الشمول، تمامی دولت‌ها موظف به رعایت تعهدات ناشی از آن و فراهم آوردن زمینه‌های مساعد برای تحقق آن هستند.

همچنین با توجه به قطعنامه‌ی ۱۹۴ (۱۹۴۸) مجمع عمومی سازمان ملل «(A / RES194 ( III» در رابطه با حق بازگشت آوارگان فلسطینی به وطن اصلی خود، این طرح شامل تمامی فلسطینیان اصیل می‌گردد. براین اساس، برگزاری همه‌پرسی عادلانه و فراگیر، اساسی‌ترین سازوکار برای دستیابی ملت‌ها به حق تعیین سرنوشت است.

مرام اجرای طرح

اجرای این طرح شامل ۴ مرحله‌ی اصلی است:

۱. اعمال حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین تاریخی خود

۲. برگزاری یک همه‌پرسی ملی در میان مردمان فلسطین که قبل از بیانیه‌ی بالفور در فلسطین ساکن بوده‌اند، شامل پیروان همه‌ی ادیان برای تعیین سرنوشت و تعیین نوع نظام سیاسی

٣. تشکیل نظام سیاسی مورد نظر اکثریت مردم فلسطین

۴. تصمیم‌گیری درخصوص وضعیت ساکنان غیربومی فلسطین توسط نظام سیاسی منتخب اکثریت

سازوکارهای اجرایی

۱. تمامی مردم فلسطین از جمله مسلمانان، مسیحیان و یهودیان حق شرکت در همه‌پرسی را خواهند داشت.

٢. نمایندگان مردم فلسطین از بین مسلمانان، مسیحیان و یهودیان، نقش اساسی و مدیریتی در تمام مراحل برنامه‌ریزی و اجرای طرح را برعهده خواهند داشت.

٣. با هدف تسهیل مشارکت تمامی فلسطینیان، به‌ویژه آوارگان فلسطینی در این همه‌پرسی، پروژه‌ی جهانی شناسایی، سرشماری و ثبت هویت جامع کلیه شهروندان فلسطینی در فلسطین و سایر کشورها اجرا خواهد شد. یک نهاد بین‌المللی با حضور نمایندگان مردم فلسطین وظیفه‌ی اجرای این پروژه را برعهده خواهد گرفت.

۴. یک کمیته‌ی بین‌المللی تحت نظارت و با مشارکت سازمان ملل متحد با حضور نمایندگان مردم فلسطین برای اجرای طرح مذکور و تمرکز بر مباحث اساسی فلسطین از جمله مباحث تاریخی، حاکمیتی و سرزمینی فلسطین و قدس شریف تشکیل خواهد شد.

۵. یک صندوق بین‌المللی با کمک اعضای جامعه بین‌المللی تحت نظارت کمیته‌ی مذکور برای پیشبرد و حمایت از اجرای این طرح تشکیل خواهد شد.